آن دورانی شکار گوشتان......................علیرضاجعفری

 یاد آن روزگارانی خوشی که گذشت نیک باد. نه برقی بود و نه راه ماشین رو و نه از تجمل و چشم و هم چشمی خبری بود و نه از زندگی پرزرق و برق. خنده ها از ته دل بود و اخمها مثل اسپند و با دلجویی ساده تبدیل به خنده میشد. سه نفری که تو این عکس میشناسم سمت چپ پدرم حسین جعفری و از سمت راست مرحومین رضا خستو و عین اله دراج. روحشان شاد. یادم هستش قصابی جلو مسجد انجام می‌شد و گوسفند روی درخت توت جلو درب مسجد پوست و شقه می کردند و بعدها قصابی در محل انباری های سوخت زمستانی مسجد ( محل فعلی در اختیار آقای رضا میرچی) انجام می‌شد. موقعی که شکارچی ها ، شکاری صید می نمودند تو کوچه پس کوچه های میر داد میزند: های گوشت شکار ؛ گوشت شکار. در دوران کودکیم بازی های کودکانه پدرم که مرا مثل یک شقه از گوسفند به دوش می کشید و در خانه به این ور و اون ور می‌برد هنوز تو گوشم نجوا می کند و هنوز صدایش را می شنوم های گوشت شکار  های گوشت شکار.... چه دلخوش بودیم و چه دلچسب و مسالمت آمیز در کنار یکدیگر زندگی می نمودیم.

کوزه بیزین ......فریده میربابایی

سلام مینَم خُجیر هم ولایَتیانِ 

بادکش کردن ( کوزه بیزیَن ) یا( کوزه زدن )

وسایل بادکش : 

۱- لیوانِ ترجیحا سُفالی 

۲-الکل 

۳- پنبه 

۴- کبریت 

۵- یه دَنه آدمی شجاع

اون وختان امکانات دکتر و دارو دَنِبه ، تا مریض می گرستن ، موگوتن کوزه اورِه خوب مینه

اول از همه یه ملافه پهن می کردن ، دِوَره طرفِ میوردن وسط مِخواباندن رو به شکم ، بلوزشِ پشتِ ازکمردِ  بالا  میدادن ، جا واز گرده کوزه ای برک ...

دِوَره پنبه رِ یا دور یه دانه کبریت می پیچاندن و یا نخ دیمبستن  یا دور نوک قیچی ، دِوَره ، اون پنبه رِ داخل الکل مِکردن و اضافیِ اون دی به دیواره ظرف الکل بر می گرداندن ، (زیاد گرده پشت طرف موسوزه )پس اندازه رِ مَ بِداری