خاور ننه ..................فریده میر بابایی

یه خطره بوگوم شمارِ از قدیمان 

شوکی همه جمع مگردن آقابزرگمی خنه شو نشین (بزرگان و کوچیکان و وَچَن )

از قبل دی یه کلاه ره موشون دِمینگنن زمین فوتبالی الان اون بالا   پسین دره ای اطراف ...

شوکی کو همه جمع مِگردن  یکی موگو  الان کو شوکیِ ولی هر کی بوشو ،  کلاه ره اون بالا دِ بیورِ ، مرد اونیِ

مردکانِ هر کدوم موگون کو با چراغ بوشون کلاه رِ بیورن ، کسی قبول نِمینِ ...

( قدیم چراغ هایی بود ک با یک فوت خاموش میشده )

خاورننه مَرِ سلطنت ننه ،(سلطنت ننه همون به که گوسفند دهنِ گرگ دِ بیگیت ) بوگوتمتان ...

خاور ننه موگو من موشوم ... همه خصوصا مردکان موگون نوشو ، شوِ (شبِ) ،  اونجا دی جَک و جانور دَرِه ،، گرگ درِه

مو گو نخیر ، من مَ بوشوم خلاصه حریف نمی گردن ، ننه خاور همون شو ، با چراغ موشو پسین چال کلاه ره میوره ، دِوَره موگو این دی کلاه ...

همه اورِ دست مِزنن و تشویق مِنَن 

دِوَره موگون اگه کو یه مرد این محل دِ مخواین خاورِ

از آن ببعد  دی او رِ صدا می زیَن خاور مردَک ، خاور آقا (خیلی مرد )

روزتان خوش بو

ازدواج مشقتی همرا.......فریده میربابایی

قدیمان جوانان نَمزِه (نامزد) مِکردن ، حق ندشتن همدیگرِ بِینَن تا شوکی(شب) عروسی ...

روزکی (یه روز ) دِتر و پسرِنَمزه قرار دِمینگنن همدیگر بِینن ... کِجِه ؟ جایی نِبه ، هر جا که همدیگر موگوتن ، یه خروار آدم دِبه ، اونان دی راحت نِبَن کو ... 

قرار دِمینگنن خنه ی دِتَرَک (دخترِ) طویله یی میان ... اون وردی پی یَر(پدر ) دِتر چنگکِ وارو(برعکس) دِنگتِ بِ طویله یی میان ... روز قرار نَمزِه پسرزودتَرَک موشو سر قرار ، دَر جی دِ خودشِ دِمینگنِ پایین ، چشمتان روز بد نِینِ ، بکتَن همان ، کمر به پایین نَمزه پسر مو شو چنگکی میان ، نمزه دِتر دی صدا رِه مِشنوه، هم خجالتی به   هم دی پیرشی خَطر مِتَرسی، جلو نِموشو ،  پی یرش (پدرش) دی بی خبر از این قرار . دترشِ موگو مِداری طویله یی میان آدم دَره ؟ او دی مو گو چه مِدانم ... پی یر کنجکاوی خَطر مو شو طویله ، اول تاریک به ، دِوَرِ چشمانشی مِماله مِینِ نَمزِشی دِتر ایجه دَرِ ، اورِ دعوا مِنه و موگو : یتیم بِماند  ایجه چی مینی؟ لباسانت چی خطر پَره (پاره ) گرستی ؟ پسرک دی موگو : اینجه دِ رد مِگرستم دَرجیِ میان دِ دِ کتم ... اشکانش دی دردی خَطِر میا پایین ..دِوَره اورِ میارن میدان (بیرون) طبیبِ خبر مِنَن ... اون دی جاش دِ نمی تَنِستِه تکان بخورِ .چند روزی مهمان عروس بِ ... یه شکم سیر عزا دِ در بیورد ...(چند روز هم غذای خوبی خورد هم کنار نامزدش بود) 

لواشک آلو .............هما اباذری

یکی از روزهای گرم تابستان به اتفاق خانواده برای روز نشینی رفتیم منزل بالایی مهدی دا که در جور زمین واقع بود،مرحوم فاطمه خانم عروس مهدی دا باروی گشاده وهمون لبخند همیشگی باما احوال پرسی کرد وتعارف کرد برای صرف چای وعصرانه وارد اطاق شویم وگفت که امروز از صبح تا به حال مشغول پختن رب الوچه ولواشک الو بوده ونهایتا درب اطاق بغلی رو باز کرد ودیدیم که کف یک اطاق 12متری رو نایلون پهن کرده وبا لواشک کف اطاق را سراسر پوشانده که در نگاه اول انگار موکت قهوه ای پهن شده بود!!! بعد از اینکه فاطمه خانم از باغچه تعدادی خیار تر وتازه تیغ  داروگوجه های درشت وقرمز چین چین خورده کندو انها را برای عصرانه اماده کرد صدای یا الله یاالله شنیدیم اقای مدیر بود که مثل همیشه تر وتمیز با یک کت وشلوار زغالی رنگ اتو کشیده وارد شد بنده خدا به علت کهولت سن وچشمان ضعیف کفشها رو در اورده رفت داخل اطاق لواشکی وتا بالای اطاق هم رفت که به دیوار تیکه بده ومنتظر مهدی دا باشه همین موقع فاطمه خانم گفت خاک سرم اسه چکار کنم ؟ که با خواهش از مدیر جان خواست بیاد بیرون وبا دستمال نم دار شروع کردن به پاک کردن لباسهای مدیر جان کمی گذشت تا اینکه گوسفندا ن از چرا برگشتند ویکی یکی رفتن سمت طویله دست بر قضا یکی از مال ها فکر کنم از چیزی ترسیده بود دوید دوید اومد داخل اطاق لواشکی وپاهاش سر خورد وتا اخر اطاق کشیده شد چشمتون روز بد نبینه پشمهای گوسفند از سفید تبدیل به قهوه ای شد بلند شد ورو به بیرون فرار کرد طفلک فاطمه خانم که نمی دونست از دیدن این منظره بخنده یا گریه کنه خلاصه از اون همه لواشک ترش وشیرین وخوشمزه چیزی باقی نمونددر پایان مرحوم فاطمه خانم با خوشرویی همیشگی از ما پذیرایی کرد وگفت حتما امسال لواشک قسمت ما نبود وبه همان رب الوچه داخل شیشه اکتفا کرد روزتون به خیر