زمستانی چله......افشین اباذری

زمستانی چلّه

وقتی زمستان نصف مگرده یعنی همین وقتان ،  مادرم این حکایته تعریف منه :

چهل روز اول زمستانِ چلّه بزرگ و بیست روز بعدِ چلّه کوچیک یا «خورده چلّه » موگون. اینان همدیگری همراه بِرارن. وقتی چلّه بزرگ تمان موبو  خورده چلّه او دِ سوال مِنه: 

برار جان این چهل روز چه کِردی؟ 

چلّه بزرگ موگو: من اندین سرما کِردم تا تول و تولیکا ره بشکستم. اِسه تو مَ چه کِنی؟

خورده چّله موگو: من وچه ره گهواره ای میان خشک مِنَم.

این حکایت در فرهنگ عامه ی مردم میر  برای بیان سخت تر بودن سرمای زمستان در نیمه ی بهمن ماه یا چله ی کوچک بکار برده میشود. یعنی نگاه به کوتاهی زمانش نکنید چله کوچیک خیلی هنر داره. در واقع  همان ضرب المثل  فلفل نبین چه ریزه ی معروف را بیان می کند.

چله کوچیک همگی مبارک و در ادامه زمستانی پر برف و بهاری خرم و زیبا پیش رویتان باد.

راوی : خانم نیره اباذری.

برار=برادر

تمان= تمام، پایان

او دِ = از او

مَ چه کِنی؟= می خواهی چه کاری انجام دهی؟

اندین=آنقدر

تول=کوزه ی کوچک

تولیکا= پیلکا یا کوزه ی گلی که زمان

قدیم در هرخانه ای یک یا چند عدد از آن یافت میشد . آن را با آب چشمه پر می کردند و  دهانه  اش را  با یک گلوله ی پارچه ای می بستند . بخاطر جنس این کوزه آب ساعت ها در آن خنک و گوارا می ماند. درواقع آب سردکن طبیعی بود.

اسه=حالا