روخنه ای وِگَشتن......شیوا الله بداشتی

خیلی سال پیش, 

ما به اتفاق فامیل که نمی دونم دقیقا کیا بودن و کیا نبودن 

پیشنهاد شد بیشیم رخنه گلان ناهار دی ببریم.

یه عده با ماشین یه عده پیاده

ما رو تو گروه پیاده گذاشتن.

آقا از پایین مزار و شروع جاده راه افتادیم

ته باغ و شاخه برگ و سنگ و سبزه کار و .....

از یه جا به بعد دیگه کین خیزلی باید میرفتیم. 

یا شایدم من و چند نفر اینطوری انتخاب کردیم 

راه رو ادامه بدیم 

دقیقا بقیه بچه ها هم که همراه بودن با دیدن ما همینجور که شما خنده تون گرفت اونها هم غش کرده بودن 

بی تکلیف ها

 خداروشکر الان حافظه یاری نمنه کیا مینی همراه دبن 

خلاصه برسیم کنار آب و کلی بوگو و بخند و سیندو و ....

 منو غصه بیگیته بِ که چه طور این راه رو دوباره بس وِگردیم 

که بهم بوگوتن

راه برگشت از جاده ست 

چشمتان روز بد نبینه سر بالا جانمان در شه تا برسیم گیم بیزی لو

نه فقیر بو نه فقیری خاطره