آبغوره گیری میری میان.............هما اباذری

هرسال نیمه مرداد زمان ابغوره گیری بود این عملیات به فرماندهی مرحوم مادرم سید معصومه انجام میشد صبح زود بایک صدا از جا پریده وبا پای پیاده راهی باغ میشدیم مختصری اذوقه برای ساعت دهی همراه ما بود باغ ما بند بنک وبند سرک ورشتوا بود که حریم ومحدوده ان را مادرم کاملا میدانست البته بعد از احداث جاده اوچان از باغ یک دیمه با شیب 80درجه باقی مونده بود که اگه می افتادیم کف جاده تیکه بزرگ بدنمان گوشمان بود ! والبته باید کار غوره چینی رابا مهارت خاصی در قرار دادن پاهامون  ومحکم گرفتن بوته ها انجام میدادیم چاره ای نبود تا ظهر غورها را چیدیم وکیسه ها رو بکش بکش تا لب جاده خاکی رسوندیم ومنتظر ماشین موندیم کمی طول نکشید که امداد غیبی رسید مرحوم محمد دا با الاغش بعد از احوال پرسی گفت چرا در کیسه ها بازه اینها همه میریزه؟ بعد همانجا از جیب اون کت جادویی که تنش بود انواع واقسام نخ نایلونی وکاموایی وپارچه ای  در رنگهای مختلف در اورد من تعجب کردم  ازش پرسیدم مشتی چقدر نخ داری؟ گفت البت هر چیزی که خار اید یک روزی بکار اید تا باز هم پیاده به خونه برگشتیم خوشبختانه خونه سر ترمینال بود ونزدیکتر از منزل بقیه بعد از دو روز ایگیری شروع میشد اول شستن غورها در سبدهای چوبی وپلاستیکی بعد هم داخل تشت های روحی توسط چکمه ها ی کفش ملی ودستکش که فقط مخصوص همین کار بود ،این کار گروهی همیشه با شوخی وخنده واواز سر دادن انجام میشد وافراد چاق تر وسنگین تر  غورها رو در تشت لگد مال میکردن تا حسابی ابش دربیاد ونهایتا اب رو داخل قزقان بزرگ مسی ریخته وروی اجاق هیزمی داخل حیاط جوش میدادیم تا به قول قدیمی ها رنگ عقیق گرده وکپک نزنه البته در طول اب گرفتن چندین لیوان ابغوره نجوشیده رو هم با سنگ نمک طالقان  یواشکی نوش جان میکردیم و در طول سال از این دسترنج خودمون سر سفره برای سالاد استفاده میکردیم  ویاد اور بشم که چون نوع کشت این غورها دیم بود ونحوه ابگیری هم سنتی ،مزه اون بسیار خوشمزه  تر از ابغوره دستگاهی واصلا گس نیست به امید تابستانهای خوب دیگه