پسینه ای میانِ زندانی......علی اباذری

یه خاطره بگوم شمایی بِرک از دوستم در مورد شکلات و آجیل شب عیدموگوت اون سال هم مثلِ هرسال نزدیک عید گرست و بابام بشه دوتا صندوق پرتقال بگیت و کلی شکلات و آجیل برای شب عید که اون موقعآ این بنده خدایان خانه نداشتن  ومیشین پدربزگ و مادربزرگشانی ور...موگوت دو سه روز گذشت از عیدو هردفعه موگوتیم ننه  یکم آجیل هدین یا شکلات,ننه موگوت الان نه بَبه جان مهمان زیاده تمان مگرده سیزده‌بدر گرست جیفانتو پُر منم بشو زمین فوتبال.مای رفیق هم شکمو  طاقت نیورد و بلاخره اون نقشه رو که منی بِرک بگوته بِ, اجرا کرد....ولی......یه روز که مهمان میا ایننی خانه  طبق معمول از پسینه میوه و شیرینی و آجیل رو میارن کرسی سر ..این مایی رفیق هم از فرصت استفاده منه یواشکی موشو پسینه میان ..کندویی پشت قایم میگرده...خلاصه مهمانان موشونو اونی مادر تنقلات رو بر میگردونه پسینه و موشو در رو هم پشتش قفل منه...اون موقعآ برق دَنِبه و پسینه عین گورستان تاریک..مای رفیق هم که قشنگ جیفانشو پُر منه میا در بیا که مینه   ای داد بیداد پسینه قفله....فقط یه لوقمه داشت که اندازه یه گربه میتنست بشو بیاد....خلاصه اون گربه دی هر دفعه مشه پسینه مِیدی یکی اون میان دره زاورا مگرست وَِمِگرست....چشتان روز بد نینه اینی پیر و مَر و ننه و پیله پیرش هم بعد از اون مهمانان موشون عید گردشی تا ۲بعدازظهر میان خانه مینن وچه دنی, اینور بگرد و اونور بگرد دلواپس میگردن میوفتن کوچانی میان ....تا اینکه خسته و ناامید ساعت ۸شب میان خانه و همه دی نگران و گریان که چی گرست وچه...اینور هم مایی رفیق که از بس پسینه تاریک بِ   روز و شب و گم کرده بودو اون صندوق پرتقالی ور خوش مِبره....بلاخره ننه موشو پسینه گشنشان گرسته بِ  یه چیزی بیوره بخورن که مینه ای داد وچه اینجه دره تازه بعدش قرار بِ شام بخورن با فانوس دِکوون باغانی میان وچه ای دنبال...که وچه پیدا گرست..