محبت حیواناتی میان.....علیرضاجعفری

نجابت و مهربانی حیوانات 

 کره خر از خریت پیش و روی مادر است

کره اسب از نجابت در قفای مادر است 

روز جمعه ۲۲ مرداد به اتفاق یکی از بستگان سببی قصد پیاده روی به مقصد پسین دره نمودیم.

در بین راه به زمین فوتبال رسیدیم و کمی آب خوردیم و سپس به کنار دره پسین دره که از آنجا دورنمای واگنگ معلوم بود ، رفتیم. صدای کبک  و بلبل نوای بسیار زیبایی را در این دره طنین انداز نموده بود.

در سمت چپ صدای شیهه مکرر کره اسبی توجهمان را جلب نمود

کره اسب بیش از حد بی قرار بود و در تحرک با طنابی که به نیم تنه درختی خشک بسته شده بود.

نزدیک شدیم.کره اسبی بسیار زیبا به رنگ قهوه ای روشن با یالهای بلند و بسیار زیبا.

دوست قدیمی آقای یزدان میرچی را دیدیم که از چادر به استقبال ما آمده بود.

اسب متعلق به عمو عباس بود.

از یزدان راجع به کره اسب و صدای شیهه اش پرسیدیم.

گفت مادر این اسب را مار زده و مرده است و این اسب بی قراری می کند و به قاطری متعلق به یکی از هم محلیان ( آقای مهدی اباذری ) دل بستگی پیدا نموده و فکر می کند که مادرش است.

واقعا دنیای حیوانات خیلی جالب و اعجاب انگیز  است.

در آن لحظه دلبستگی یکطرفه در ذهنمان تداعی گردیده که فقط این کره اسب فقط دلبستگی  یکطرفه دارد

گویا هرروز کره اسب را به همراه قاطر می‌بردند و امروز کره اسب را نبرده بودند.

خلاصه خداحافظی  کردیم و به نزدیک شیر آب زمین فوتبال رسیدیم که ناگه حیوانی چهار پارا از دور از نزدیک منبع کوچک سر جوری زمین از سمت راست و از بیراهه در حال دویدن بود

تند تند می دوید

و از چند متری ما در حال گذر بود. 

نزدیک که شد دیدیم که قاطری بود که

افسارش گویا پاره شده بود و شیهه می کشید و به سمت پسین دره با سرعت دور شد

از بی قراری و نوع حرکت و مشخصاتی که داده شده بود دریافتیم این همان قاطر است.

که با بی قراری به نزد  کره اسب برگشته بود

فردای آن روز از آقای میرچی جویا شدم که آن قاطر که در حکم دایه بود برگشته بود که ایشان تصدیق نمودند و گویی قاطر از نزدیک رودخانه افسار گسیخته و به نزد کره اسب آمده بود.

در آن هنگام در فکر فرورفتم و به عظمت ایزد منان و دمیدن روح و احساس در حیوانات پی بردم که درست گفته اند و در حیوانات مصداق دارد که مادر فقط آن کسی نیست که فرزندی می زاید بلکه مادرانی نیز هستند که در حفظ و نگهداری فرزند خوانده مثل مادر واقعی سعی و تلاش وافر نموده اند.

ای کاش می توانستم از این لحظه بی قراری و حرکت قاطر به سوی اسب فیلم برداری نمایم تا شما نیز احساس واقعی یک حیوان را بیشتر درک نموده و  عظمت خداوند نیز بیشتر برایمان نمایان می گردید.

 به راستی که روایت این رویداد طبیعی و واقعی و وجود مهربانی و درک و احساس در حیوانات آیا مارا بیشتر وا نداشته و ترغیب به اینکه با یکدیگر بیشتر مهربان باشیم نمی نماید؟

التماس اندکی تامل و تفکر