شوخی خانواده ای همرا .....محمدحسین میرچی

اون خیلی قدیمان دهه ی شصت با خانواده دایی کیومرثم بدونِ مردکان  روخنه گلان بیشیه بِیم جاتان خَلی .....من و دو پسر داییم حسن و حسین هرسه شیطانی ک.....نی  روده بِیم و دیوار راست دِ جَرمیشیعِیم

 ما سه نفر   زودترک روخنه برسیِم لباسانه کنده او  بیزیِم   ترفندی  همرا قرار گِردی هر سه مان چون درست حسابی سیندو بلد نِبِیم یه جای کم عمق ماسه ای پیدا کنیم پایانِمانی رو   مَوالی جور بینیشیم تا آب بیا مایی گردن و هی فنری جور  بحالت نشسته بپر بپر کنیم  تا او گلالود گرده وهر کی رد گِرده فکر کِنه روخنه ای عمق زیاده و ما تا گردن اویی میان دَریم

 زنکان(مینی مَر و مایی دایی زن) بیَمیَن  و جیغ و نفرین و شیونه هوا کُردن با این مضامین

 صغیران  خفه مِگَردین

 نزدیک تر بیاین اوجه عمیقه

اگه کم عمقِِ جا سیندو کنین شما ره نمازی آلاسکا (بستنی یخی) هَمیگیرَم

  مادرت بسوجه

عزیز نُمُرد نِمَزی  آقاتی برک اگه نوگوتم روخنه گَلان چی تش هَگیته بِین

اونان دی او   دِ خوف داشتن و جرهت نمیکِردن پیش بیان 

 خلاصه هِی تهدید مُکُردن بخاطر اونانی شیون آقاشهرام جعفری و دوستان خودشانه تپه ای رو دِ فوری  برسانده بَن مایی نجاتی بَرِک....خلاصه وقتی هرسه یهو جَختی پایِسایم  و روخنه ای  او   تا رانِمانی قَد به      همه بخندستَن و دوباره نفرینی شلیکان شروع گِردی

محمدحسین میرچی