خاطره ای از وچه زیاد بیوردن و اونی مشکلات......طاهره سخامنش

مرحوم پدر بزرگم خدابیامرز حاج قاسم میرچی ره همه تان مشناسین

ایشان از بزرگان میر ونشتارود بَن

ودر اولاد آوری هم ماشالله فعال

دوتا خانم داشتن ونوزده تا وچه هم پس دِنگَتَن

هرسال تابستان هم ییلاق خانم ها به جا وسروقت برقرار به

خانم کوچیک گچسر وگاجره 

خانم بزرگ هم با دوازده تا وچه ویله میر

چند تا قاطر فقط کتاب تجدیدی هارا حمل مُکورد 

 ‌

یه تابستان  مینی بوسی همراه همه دبن 

وسط راه راننده خورچانی بَرِک ماشینه پارک منه

همه پیاده مِگَردَن

غلطه حرفه دستشویی وکاراشانه مِنَن

سوار مِگَردَن 

ماشین هم راه مُکُوِ

از پس تعدادوچن زیاد به بعداز یه مسافت طولانی متوجه مِگَردَن یکی از وَچَن کم بیَمی

سراسیمه  راننده ره التماس مینَن کو  که تیِ قتِ قربان وِگَرد

سروسینه زنان بعد طی مسیری طولانی

ازدور مِینَن یه دِتَر وچه سیاه خول وزوزی مو گریه کنان جاده ای کنار در حال تاخته

همه یه نفس راحت مِکِشَن وختم بخیر مگرده

 اون دتر وچه خدا بیامرز خاله شهروزم به

که خیلی زود ماره ترک کرد

ویادگاران خوبی از خودش جا دینگت