جیرو................جواد زارعی

 

گسترش دشت طالقان از بخش بالایی تا قسمت میانی به تدریج بیشتر می شود و تراکم روستا ها زیاد تر است که غالبا با فاصله کمی از هم واقع شده اند.

از پایین طالقان پراکندگی روستا ها بیشتر شده و عرض منطقه کمتر و باریک می شود و در تنگه میر محصور بین کوه های بلند و دره ای که رود در آن جاری است ادامه می یابد.

رود شاهرود تا قبل از ایجاد سد پر آب، سریع و خروشان گذر می کرد و اکنون به زحمت توانایی پیشروی خودش را دارد. این زمان رود ها در گریز از کلافگی خود هستند و آدمیان در مجادله و نزاع  برای آب.

شکل تنگه اگر در نظر بود، سد در آنجا ساخته شود به سد هوور که بر روی رود کلرادو در آمریکا بنا شده، شبیه می گردید.

امتداد دره با جریان رود منتهی به جیرو است که روستای میر بر فرازش واقع شده و سر سو که میعادگاه است. نگاه بیننده به پهنای مقابل و در پایین به جیرو معطوف می شود که برای اهالی خاطراتی از وسعت ذهن و رویا پردازی را تداعی می کند.

هنگام غروب که در توهم شب زدگی به سر می بری به پایین به قرارگاه عارف دا چشم بدوزی و در این اندیشه باشی که او چگونه تاریکی خوف انگیز و تنهایی مطلق آنجا را تحمل می کند و حتی می خوابد!

دل به زمان سپردن از یک صبح خنک تا عصر گرما زده، گذران وقت با ماهیگیری و آرامشی که پیوسته به همراه دارد. آبتنی و افتادن روی شن ها و تکرار لذت بخش آن.

 صرف ناهار، ترجیحا لوبیا پلوی پخته شده روی اجاق هیزمی با سالاد. دراز کشیدن زیر درخت ها و دنبال کردن نور و روشنایی از لا به لای برگ ها و شاخه هایش، سنگینی پلک ها و خواب کوتاه، بیدار باش برای نوشیدن چای و برگشت از راهی که سر بالایی است.

نقاط بارز جیرو پل اوچان و آبشار مقابل آن است که از دیرباز بازدید کننده هایی از قسمت های دورتر برای تفریح کوتاه مدت به آنجا می روند.

این دشت تا مرز قزوین ادامه می یابد، گو اینکه رود همچنان رهسپار است و به دوست بزرگش سفید رود می پیوندد.