روزِ پروازِ پدر .........سهیلا تقی پور

 میخوام خاطره ای تعریف کنم که هر چند زیاد خوشابند نیست ولی گوش کردنش دلنشینه قدیمان یادتان به که آژانس  طالقانی ها مرحوم ذوالفقار  اباذری  و مرحوم رمضان  هدایی به تابستان گرست طبق معمول مایی پیر و مر از یک هفته بار طالفان رو مبستن تا را  کِوَن زنگ بیزیَن به مرحوم اقا دوالفقار بوگوت پنچشنبه میام شمایی  دنبال اینَن دی حاضر  گرستن بیشین طالقان هم به صورتی به کو دو هفته مَس اونجره تمیز کنی و فرش کنی مادرکم بس دِ تمیز به، کارانشه کرد و  پدرکمه بگوت فردا نان خمیر کنیم نون دپچیم بود خا اینن ارد خمیر کردن و مادرکم فرداش بنشت تنوری بن پدرکم هم سماور روشن کرد که نون تازه همراه ساعت  دهی بخورن پدرکم بوگت تا سماور جوش ایه من بوشوم امپول مرحوم عبدالممد دا رِ بزنم و بیام میره امپول بزنه و میگردی طویله عبد الممد دایی ور پیشه گاو و گوسفندانه نیه کنه همان جا حالش بد میگرده میکوه زمین بعد مرحوم ارباب دوست صمیمی پدرکم با مرحوم حاج مطیع الله اباذری  میان اونی بالا سر می نن تمام کردی مادرکم را خانم مرحوم عطا الله میرچی صدا مینه موگو بیا اقای تقی پور حالش بد گرستی اون دی وچنه مرسه که بشید بینید آقاتان چی گرستی وقتی میان مِینَن بله پدرک نازنینم عمرش رو به شما بخشیده دیگه حساب کنین چه روزی به مادرکم گذشت ما همه دی تهران دِبیم فقط دو تا بِرَرانم طالقان دِبَن اقا ابوالفضل  بیَمه تهران مایی خنه منی همسر رو صدا بزه اوره بگوت که فقط این وسیلنه بگیر هدین من ببرم برا شام غریبان  د برن شما پشت سر دِ بیان چه به ما بگذشت خدا نصیب نکنه ای اونایی که پیر درین قدرشان را بدنین اونایی که ندرین همین الان بخوانید فاتحه مع الصلوات روح همه پدران آسمانی شاد به همین نیات بفرستید سه صلوات اجر همتان با سیدالشهدا