خَرو نگاه نافذش...........فریده میربابایی

 

یه خطره شمایی برک بوگوم : یه وختی با بابای وچن بی شی بیم میر . کله سحر پیرم بوگوت مه بوشوم گرمادری باغ ... رسم  دَشت هر روز مِشه عَسَلانِ پَک مکردو درختان اُ هَمِدا .. اون روز دی رسمش به ... بابای وچن بو گوت من دی مه بیَم ... پیرم بو گوت کار تو نیه.. بابای وچن اصرار که مه بیَم ... خلصه پیَر جلو کت او دی پشت سر ...

سر راه دی گویا خر یکی از اهالی ره مِگرن که خرِ باربیُورن (میوه ، هیزم و ... ) همان اول دی بابای وچن خر خیره نیه موکورد گویا پیرم بوگوتی: خرِ اندین نیا نِکِن . او دی گوش هنگیت ... خودشی همره بوگوته به چی برک موگو هی خرِ نیه نکن ... مِکورد .. 

پیرم اوره برسا توت سیاهی دارِ که وقف به ، دلی عزا ده دراره .او دی نامردی نکرده به تا تَنسته به هم بخورده به ، هم لباسان،   سر و صورتشِ قرمز کرده به ، قاتلانی جور 

کارشان تمان مگرده خری همراه میَن سربالایی او دی خر خیره نیه مکورد ، عاقا خر رم نکرد ؟ او بدو ، خر بدو ، پیَر خدا بیامرزم بدو ... تا خانه یی دَم ... پیرم دی عصبانی رگ سیدی بیگیته به ... تا  بِتَنِست او ره دعوا کِرد ...

بو گوت :  تِره نوگوتم؟؟؟ مگه مریضی وچه