سفر گردشی به روستای مجاور اوجان......آزیتا جعفری

خاطرات سفرهای خوب و دل انگیز این دفعه روستای اوچانه 

یادمه حدودا ۳۰ سال پیش که پدر بزرگان و مادر بزرگان زنده بن مارو موگوتن این هفته خانمان برنامه ریزی کنن بیشیم اوچان  خانمان دی موگوتن خیلی خوب برنامه ریزی منیم و برنامه ریزی مکردن چه حس و حالی به چون اون زمانان جاده ماشین رو نبه باید پای پیاده از قبرستانی سر د میشییم پایین و پای پیاده با گروهی از فامیلانمان میششیم اوچان عجب حس و حالی داشتیم یک نفر به عنوان راهنما جلو مکت بقیه دی اویی پشت سر میشییم آواز دسته جمعی میخواندیم از بلندترین ارتفاع رد مگرستیم تا مرسییم به  پایین ترین نقطه که روخانه به و در زیر درختان کنار روخانه منیشتیم و بساط چایی رو رادمینگتیم آقایان سریع آتش روشن مکردن و کتری ر دمینگتن چایی دم مکردن و نان و پنیر و حلوا دی دبه آی لذت مبردیم یک ،یک ساعتی اونجان تفریح مکردیم و راه می کتیم   و به روستای اوچان مرسییم یک اوچان به یک طاها دا و عزیز دا  آی منی پدربزرگ( مدیرجان ) روحش شاد این بزرگواران ردوست مداشت  اونان نیز همانجور مدیرجان د وست مداشتند میشییم یک جای خوب باغی میان بساطمان ر پهن مکردیم تا مرحومان طاها دا و عزیز دا مشنوستن ما بیمییم  .با خانمانشان میامن مایی ور آی مهربان و با محبت بن موگوتن اینجا که بده بیاین بیشیم مایی منزل ما موگوتیم همینجان طبیعتی میان دریم اونان دی اصرار مکردیم مایی ور مماندن  و مایی برای ماست و تو (سرشیر) میوردن هنوز مزش زیر دندان درههمش شادمانی و لذت به ناهار مخوردیم همه موگوتن بیشیم امامزاده ، عقیده مردم اون زمانان عقیده واقعی به خوشحالی ما دی رفتن به امامزاده به واقعا جای با صفایی به میشییم نذر مکردیم و فاتحه مخاندیم و موقع برگشت به میر دواره همان مسیر ادامه همدایم و با کلی انرژی ومگرستیم و لذت و خاطره اون سفر تا یک هفته تو وجود هممان به خوشا به حان آن روزان و آن آدمان چه  زندگی با صفا و صمیمییی به همیشه موگون زندگی با بزرگان صفای بیشتری داره راست موگون قدر بزرگترهامان بدانیم و درکنارشان لحظات خوبی رو به وجود بیاریم و در این روز جمعه یادی کنیم از عزیزانی که زمانی در بینمان زندگی کردن و الان دی بینمان دنیین روحشان شاد

سلامت و شاد بین

آزیتا جعفری