قصه شرف آبجی و اوس عبدالله قسمت اول....فرشته بهزادمهر

خاطرات قدیمی

قصه های شرف ابجی و اوس عبدالله

آشنایی

ده ساله بم. گرجی همرا بیشیم بیم ولگه بار. میر باغه ده سر جوئر می آمی ییم کو یه جوان قت بلند سفید رو مایی پیش ده رد گردی. گرجی بنا کرد به فحش و‌ نرفین. بوگوتم :« دلت میا ایچین نازنین جوانه نرفین کنی؟». بوگوت:« سره خوره  اگر خجیره تو‌ بوشو ‌زنش گرد. » من دی ساکت گرستم. عبدالله  گرجی نامزه به که میانه شان شکرآب گرسته به. 

چند وقتی بگذشت و‌یه روز ننم بوگوت :«شرف بوشو‌ خان ننه خاله ای ور بین ذوالفعلی مینی گیوه انه پینه بیزیه یا نه؟ هگیر بیور.» اسه این نقشه به و من بعدا ملتفت گرستم. همینکه وارد گرستم ، خان ننه خاله مینی همراه گپ آگیت و سوال پیچم کرد. ییهو بیدیم دوتا جوان خنده کنان اتاق ده درآمین. یکیش همان جوان قت بلند خوشگل به.  من دی  ایوانی تیره بغل بیزیم بم و خجالت دی مکشستم. بوگوتم :«خاله من کار دارم اگر گیوان حاضرن هدین من مه بوشوم.» گیوه ره هگیتم و‌تندی در شی یم. بعداً بیامین عبدالهی برک راه هگیتن. شبی که منه شربت خوران کردن خوئرمی  همراه اتاقی میان عروسک وازی مکردم. قرار دنگتن پانزده ساله که گرستم عروسی کنیم و‌منه ببرن. نمی دانم چی گرست کو  سه چهار سال بعد مایی نامزدی بهم بخورد. تازه چهارده سالم تمان گرسته به. می شییم زمینانی سر برمه مکردم. یه روز مامام یه کاسه آش هدا ببرم دایی برک. سید جلالی دروازه ای دم با عبدالله روبرو گرستم. چشمش که دکت مینی چشمی میان کاسه دستم ده رها گرست و‌آشان بشاند زمین. برمه کنان وگرستم‌خانه. ننم بوگوت :«مادرت بیمیره عبدالله ره بیدی یی؟»

 اون سال خدیجه ننه عبدالهی غصه ده مریض گرست و اوره رو به قبله کردن. مردم بوگوته بن:« عبدالله خدیجه دره میمیره بوشو‌ حلالیت هگیر.» عبدالله دی بیامه. من دیواری کنج وایسابم و براران می سهمی ملرزستم. عبدالله بشه ننه ای  سرین دان و بوگوت:«مشدی خدیجه منه ببخش. حلال کن» ننه بوگوت:«خدا تره ببخشه». عبدالله که بشه ننم جان هگیت و کم کم جا ده پاسا. بعد ها دو واره همه چی خجیر گرست و اختلاف دی کنار بشه. عبدالهی فامیلان بوگوته بن:« این  دتر چیه؟ کلاچه وینی قحطی بیامی؟  عبدالله دی جواب هدابه:« من اوره همان وینی همرا دوست دارم.» .عروسی روز عاقد قبل عقد بوگوت:« دترم هنوز یک هفته بماندی تا پانزده سالت تمان گرده... ادامه دارد...

ولگه بار= چیدن برگ های تر درختان برای غذای روزانه یا جمع کردن برگهای خشک از زمین برای انبار علوفه. اگر برگ با شاخه چیده بشه بهش حال میگن

قت=قد

نرفین=نفرین

اسه=حالا

ملتفت=متوجه

گپ آگیتن=کسی  رابه صحبت گرفتن

ایوانی تیر =ستون چوبی ایوان

راه هگیتن=اجازه گرفتن از پدر عروس برای رفتن به خواستگاری

خوئر=خواهر

وازی=بازی                                                                                                      بشاند= ریخت،ولو شد

تمان=تمام

براران می سهمی=از ترس برادر هایم

سرین دان=بالای سر،بالین

پاسا=بلند شد

کلاچ وینی=بینی که رویش جای آبله مانده است.