آش کاچی ............صادق اباذری

هرجا میشی میر نشو 

منزل حاجی نصیر نشو

آش سرترکیده بن جوشیده زیرش نشو

زمین دره کین خیزینک علف دره کین سوزنک سنگا رو بستندسگارو ول کردن

راجع به آش کاچی براتون

بنویسم آش ساده ای هست

که با برنج ونمک و آب و روغن 

پخته میشود خالی خوردن این آش زیاد با مزه نیست

ومعمولاً این آش را با ( دو)

میخورند و  دو تشکیل شده از

ماست و سیر له شده وگشنیز

خورد شده با مقدار کمی نمک

درضمن یک ضرب المثل هست

که میگه ( آش کاچی را یا باید

با دو بخوری یا با چو) و این 

آش بعد از کشیدن داخل بشقاب وبرخوردش با هوای سرد سرش شروع میکند به ترک خوردن که کسی نداند فکر میکند آش سرد شده  بعد از خوردن آش از اونجا

خداحافظی میکند این شخص

غریبه یکی دوتا کوچه پایین تر که میاید ناگهان دلش پیچ

میخورد ودستشوبی لازم میشودحرکت میکند به طرف

زمینی چشمه پایین تر از قبرستان بعد از اتمام کار ناگهان سگی به او حمله میکند

زمانی که درسرازیری میدوید

زمین یخ داشت ولیز میخورد

درآنجا گزنه بوده که به اندامش میخورد واورا میسوزاند بعد کج میشه از زمین سنگ بردارد وبه سگ بزند میبیند براثر یخ زدن سنگ

ها از زمین جدا نمی شود

خلاصه آن مرد به محل خود

میرود ودر وصف میر شعر بالا

را  میسراید

(سلامت وپایدار باشید)