ونده کردن........فرشته بهزادمهر

ونده کردن

یکی از هنرهای بابابزرگم مرحوم شیردل اباذری «ونده بافی» بود. کیسه های توری با سوراخ های نسبتا بزرگ که مخصوصا نگهداری کاه بود و به دهات اطراف هم صادر میشد. اما یک‌کاربرد درمانی مهم هم داشت. «شستشوی سنتی معده ». یه میکروبی هست به نام انگورک که با خوردن توت وارد معده میشه و آدم رو ‌مسموم می کنه.قدیم  اورژانسی هم نبود که بیاد و مریض رو ببره مراکز درمانی. القصه اول به مریض که دل درد شدید داشت  مقداری شیر می دادن.اگر برمی گردوند یقین می کردن که انگورکه.بعد  ایوان خانه ننه طالقانی رو‌ کامل خالی می کردن مریض رو‌می ذاشتن تو‌ ونده.به حالت نشسته و سر پایین. و بعد با ریسمان گل یه میخ آویزان می کردن .قبلش بهش دوباره شیر می خوروندن.‌و حالا تاب نده کی تاب بده. از این سر ایوان به اون سر ایوان چرخ می خورد تا بالا بیاره. کار خوراندن شیر و تاب دادن رو انقدر ادامه می دان تا کلا معده سشتشو بشه مامانم میگن بعدش باید تمام ایوان رو سراسر می شستن. یاد باد آن روزگاران  سپاس از خانم لیلا کاظمیان فرد که الهام بخش من برای تولید این محتوا بودن. ایشون بعنوان یکی از انگورک چشیده ها حتما غلط های من رو می گیرن. همگی سلامت باشید و به دور از انگورک