حکایت مهمان و واران........معصومه جانی

 نقلک: 

      مهمان و واران

یه مردِک بیَمه به رفیقشی وَر مهمانی، رفیقش دی اونه ر خوش داشت و قشنگ پِذرَیی کُرد. مهمان، یه چند روزی بُماند، اما رفیقش یواش یواشَک خسته گِردی. آخه چند هفته بگذشتی بَ و مردک نمیشه خانُش.

یه روز زَنُش بگوت: ما دی خسته گِرِسیم، اَندی بپُچ و بیور و بَبُر و بنگن. تازه این نامحرم خانه دَره ما زناکان نمیتانیم درست حسابی استراحت کنیم. بشو اونه ر حالی کُن وخت بشیَنِشه.

صابخانه دی بش مردک  رِ بوگوت: خیر ناخورد مگه، تو کار زندگی نداری؟ زن و وچه نِدَری؟ نمیخا بیشی خانت؟

مهمان بگوت: نه.. هیچ جا تی یی خانه دِ خجیرتر نیه!

صابخانه خُجالته کنار بنگت و بگوت: آخه ما خسته گِرِسیم. وچانُم آسایش نُدارن. آخه مهمان یه روز.. دو روز.. نه تی یی جور یِک ماهه اینجه کِنگر بُخوردی، لنگر بِنگتی!

مهمان بوگوت: خا میشُم، امبا امروز که مِینی، افتابی دستی نمیشا بشیَن. بِیَس فردا میشُم!

بگوت: خا فردا بشو

فردا گردی، مهمان وهانه بیورد: توره باد میا، نمیتانم بوشوم. بِیَس فردا موشوم!

دواره فردا گردی و مهمان بگوت: ایسه امروز که خیلی سرده، بِیَس فردا موشوم!

چند روز همینطور مهمان وهانه بیورد و بماند. یه روز دیه صابخانه منکوف گردی، اتاقی درِ وا کُرد مهمانه بگوت: پایس پایس بشو خانت که امرو دیه وقت بشیَنِته!

مردک پایسا، میدانِ نگا کُرد، بِیدی واران میا. خوشحال گردی و بگوت: جوان نَمُرد، مگه نمِینی واران میزنه؟ من چجوری بوشوم؟

صابخانه تا این حرفِ بشنواُست، آلبالو چو ر بیگیت و مردکی دومال و او رِ خانه دِ دَر کُرد و بگوت: واران زَنه ولی بشیَنِ مانع نیه!!

______________________________

پِذرَیی: پذیرایی و مراقبت

خانُش: خانه اش

بپُچ: بپز

بیَس: بذار

وَهانه: بهانه

منکوف: ناراحت و غمگین

میدان: بیرون. بیرون خانه

واران: باران

بشنواُست: شنید