قابله یا قابله گری....صادق اباذری

( قابله وقابله گری)

ماماومامایی درقدیم درروستا یک

حرفه به حساب می آمدوافرادی

که دارای حرفه ای چه به صورت

دایم ویاموقت امرار معاش میکردند

به آنهاپیشکارمحل میگفتند مثل

حرفه قابلگی چوپانی سلمونی حمومی

کدخدایی آسیابانی وووچندین حرفه دیگرمادربزرگ من خانم آمنه اباذری

مادرمحمدداقابله محل بودندایشان

زمانی که زن حامله ای میخواست

بچه بدنیا بیاره میرفتن منرل آن

شخص وکارخودروشروع میکردند

ودراین زمینه استادی برای خودش

بودوبه غیرازقابلگی درزمینه های

دیگرهم کارمیکردندمثل حجامت

خاش گیری یعنی اگربچه ای گلوش

به وسیله چیزهای خوراکی ویا اجسام

دیگرگیر میکردایشون باترفند خاصی

آن جسم راپایین میکردندوبچه ای

که گلوش گیرمیکردمیگفتندخاش داره

ویاشیرورده شده ازروستاهای دیگر

طالقان هم به میرنزدمادربزرگ می

آمدندحرفه دیگرایشان ناف گرفتن بود

که البته علم پزشکی الان اعتقادی

به این امرندارندزمانی که جنس سنگینی

رابلندکنیداززمین امکان داره ناف شما

بگیره وی جورایی میشه بگی ناف از

جای خودش حرکت میکندومادربزرگ

من ازروی ناف این کارروانجام میداد

حالابعضی هاازداخل شصت دست و

بعضی هاهم ازکتف ناف مبگیرند

نگفتم درخاشگیری بعضی هابجای

پایین کردن جسم داخل گلوی بچه

آن رابیرون می آوردندویک حرفه 

دیگرمادربزرگ بیرون آوردن اجسام ریز

ازچشم بودمن یادمه سوزن رانخ میکردند

ونخ روروی سوزن می پیچیدندوآن 

رادرزیرپلک چشم گذاشته وپلک رو

برمیگرداندتاداخل چشم معلوم شود

وآن جسم کوچک راباپنبه تمیزاز

چشم خارج میکردندوشایدم کارهای

دیگرانجام میدادندکه من یادم نمیاد

به هرحال زمان قدیم که امکانات کم 

بوداینجورافرادداخل روستا نعمتی

بودندچه برای میروچه برای روستاهای

دیگرطالقان زمانی که مادربزرگ پیر

شدندکارهای ایشون روعروسش عهده

دارشدن مادرم شکوفه خانم قزوینی

فقط قابلگی روخاله جان انجام میدادند

خاله عزیزقمری خانم قزوینی

یک روزازروی کنجکاوی ازمادرپرسیدم

شماکه دکترنیستیداگه خدای نکرده در

زمان قابلگی بچه ویامادربچه خدای

نکرده ازبین برودشمامجرم صد درصد

هستی چون دکترنیستی وهیچ مجوزی نداریدمادربرگشت گفت پسرمن فقط

یک واسطه ام دارنده ومیراننده خداست

خداخودش همه چی روراست وریس

می کنه توکل به خدا